ergens in de zomer van 1976 was de houdbaarheid van Toontje op het Ortthuis verstreken. hij was bijna 18, en zijn jaren des onderscheids waren aangebroken. Toontje was door zijn puberteit heen, en voelde zich veel te volwassen om nog langer te verkeren tussen de kliek van hitsige knapen en onduidelijke dames...
de uitkomst werd geboden door een gezinstehuis op de Pieter Bothlaan. dit was net gestart onder de bezielende leiding van een van de groepsleiders op het Ortthuis, waarmee Toontje het uitstekend kon vinden. Arie deed dit samen met zijn vrouw Louise, bij wijze van carrière-switch. zij waren beiden al jaren groepsleider, en wilden wat anders...
bij wijze van stage, ging Toontje eerst mee op vakantie naar Giethoorn. daar woonde een bevriend koppel op een oude aftandse boerderij, Erik en Sonja. ze beschikten over een enorme boomgaard, maar wat veel belangrijker was, ze hadden een bootje. een heuse punter voorzien van zeil, en een vaarboom. hiermee kon Toontje het water op, leerde zeilen en kon weer gaan vissen...
nu hadden Erik en Sonja een niet al te gelukkig huwelijk. Erik was groepsleider en was hele dagen van huis, Sonja had een baantje als verkoopster in de plaatselijke souvenir-shop van Giethoorn, de Oude Aarde. Sonja was uit verveling aan de drank geraakt, en zocht vertier. het kon dan ook niet lang duren, voor Sonja diepgaande interesse in Toontje kreeg. Toontje was inmiddels een Adonis in spé, maar stuurs en eenzelvig. kortom, de ideale prooi voor een vrouw die wel eens wat anders wil...
zo kon het dus gebeuren, dat Toontje een keer bij haar op de bank belandde onder het genot van de nodige alchohol, en overladen met de attenties van Sonja. er was verder niemand thuis, en Sonja wist hem te verleiden tot zaken waar een getrouwde vrouw zich beter niet mee bezig kan houden. Toontje had weinig scrupules, en liet het zich allemaal welgevallen...
stom genoeg, wist Toontje niet zijn mond te houden. nadat hij het voorval had gemeld aan zijn aanstaande pleegouders, werd de vakantie abrupt onderbroken, en werd weer spoorslags afgereisd naar Amersfoort. deze episode betekende tevens het einde van het huwelijk van Erik en Sonja...
Toontje was inmiddels volwassen, en een heuse echtbreker...
zaterdag 13 juli 2013
doet een nieuwe poging...
zoals gezegd, had Janneke een vriendin op sleeptouw. die nam ze mee - bij wijze van chaperonne - op haar strooptochten naar het Ortthuis. Marian was net als Toontje nogal schuchter en timide. ze was niet onknap, met een mooi fijn gesneden gezichtje, en zat beduidend beter in haar vel dan haar zuster in het kwaad. qua fysiek dan, want ze had een goed figuur, kon goed dansen en heerlijk zoenen. Toontje zag haar wel zitten, en dat leek wederzijds...
René had het toch maar weer aangelegd met Janneke, en zo kon het dus gebeuren dat Toontje samen met hem en de beide dames weer op pad toog. dat verliep meestal volgens een vast patroon; eerst wat drinken in het Hoekje, op de hoek van de Lavendelstraat, daarna dansen in de Blauwe zaal boven, of een potje bowlen in de PPM daarnaast. vervolgens op de brommer naar het Soesterkwartier, waar Janneke woonde. René en Janneke lagen boven, en Toontje met Marian op de bank beneden...
alle wederzijdse bedoelingen ten spijt, kwam Toontje niet veel verder dan wat vingerwerk. hij was er kennelijk niet al te bedreven in, want ook al werden zijn vingers rimpelig als na een lang bad, meer dan wat gekreun en gezucht wist hij aan Marian niet te ontlokken. daarbij lag ze er meestal bij als een dood vogeltje, en was uiterst passief. mocht ze zichzelf er al toe weten te brengen, Toontjes geslacht aan te vatten, dan gebeurde dat steevast met een afgewend gezicht, alsof de aanblik van het mannelijk business end haar met de grootste walging vervulde...
was Marian wellicht lesbisch? vermoedelijk niet, want na enige tijd bleek ze het uitstekend te kunnen vinden met Herman, een brutaal onooglijk Amboneesje met een enorme lul. Marjan viel op Ambonezen...
hierna had Toontje het wel even gehad met de vrouwen...
René had het toch maar weer aangelegd met Janneke, en zo kon het dus gebeuren dat Toontje samen met hem en de beide dames weer op pad toog. dat verliep meestal volgens een vast patroon; eerst wat drinken in het Hoekje, op de hoek van de Lavendelstraat, daarna dansen in de Blauwe zaal boven, of een potje bowlen in de PPM daarnaast. vervolgens op de brommer naar het Soesterkwartier, waar Janneke woonde. René en Janneke lagen boven, en Toontje met Marian op de bank beneden...
alle wederzijdse bedoelingen ten spijt, kwam Toontje niet veel verder dan wat vingerwerk. hij was er kennelijk niet al te bedreven in, want ook al werden zijn vingers rimpelig als na een lang bad, meer dan wat gekreun en gezucht wist hij aan Marian niet te ontlokken. daarbij lag ze er meestal bij als een dood vogeltje, en was uiterst passief. mocht ze zichzelf er al toe weten te brengen, Toontjes geslacht aan te vatten, dan gebeurde dat steevast met een afgewend gezicht, alsof de aanblik van het mannelijk business end haar met de grootste walging vervulde...
was Marian wellicht lesbisch? vermoedelijk niet, want na enige tijd bleek ze het uitstekend te kunnen vinden met Herman, een brutaal onooglijk Amboneesje met een enorme lul. Marjan viel op Ambonezen...
hierna had Toontje het wel even gehad met de vrouwen...
meer dames met brommers...
een van de vaste vrouwelijke bezoekers van het Ortthuis, naast Anita Bots, was Janneke. een roodharige uit het Soesterkwartier, van minstens 18. zij had al de nodige betrekkingen aangeknoopt gehad met de wat oudere Pioniers, maar die waren vermoedelijk op haar uitgekeken. dus uit de rijke aanvoer van verse jongelingen, was zij aangelopen tegen René. dat was al sinds jaar en dag een maatje van Toontje, en ze waren zelfs nog achter de meiden aan geweest in Waddinxveen, en in Ermelo waar René zijn jachtgebied had. ze waren ook samen aangeschoten geraakt, en waren dus kortom vrienden...
nu was René een uiterst gulle Amsterdammer, en zag er dan ook geen been in om Janneke te delen met zijn boezemvrienden. zo van: "Die Janneke is een geil wijf, die moet je ook eens proberen... Ze vindt je wel erg leuk..." Toontje was once bitten, twice shy, dus die keek wel uit. maar dan had hij Janneke onderschat. want immers, als een vrouw iets niet kan krijgen, dan wil ze het alleen maar harder...
om een lang verhaal kort te maken: Toontje belandde in de armen van Janneke, op het bed van René. zoals gewoonlijk liet Toontje zich van zijn beste kant zien, qua kusvaardigheid. vervelend was, dat hij Janneke absoluut niet aantrekkelijk vond. ze had een onprettige stem, ze had nauwelijks bloesvulling, en beweerde continu ongesteld te zijn. daarnaast was haar gehele bovengebit vervangen door een kunstgebit. niet dat dat hinderde bij het zoenen, want dat kun je vastplakken. maar dat gladde verhemelte was Toontje te veel...
kortom, ten overstaan van René wimpelde Toontje Janneke af, met de vaststelling, dat ze 'te oud was'. dat was natuurlijk een diepe belediging voor een vrouw, want ze was nog niet eens 19. al had ze al een kunstgebit...
gelukkig had Janneke nog een vriendin, ook met brommer...
nu was René een uiterst gulle Amsterdammer, en zag er dan ook geen been in om Janneke te delen met zijn boezemvrienden. zo van: "Die Janneke is een geil wijf, die moet je ook eens proberen... Ze vindt je wel erg leuk..." Toontje was once bitten, twice shy, dus die keek wel uit. maar dan had hij Janneke onderschat. want immers, als een vrouw iets niet kan krijgen, dan wil ze het alleen maar harder...
om een lang verhaal kort te maken: Toontje belandde in de armen van Janneke, op het bed van René. zoals gewoonlijk liet Toontje zich van zijn beste kant zien, qua kusvaardigheid. vervelend was, dat hij Janneke absoluut niet aantrekkelijk vond. ze had een onprettige stem, ze had nauwelijks bloesvulling, en beweerde continu ongesteld te zijn. daarnaast was haar gehele bovengebit vervangen door een kunstgebit. niet dat dat hinderde bij het zoenen, want dat kun je vastplakken. maar dat gladde verhemelte was Toontje te veel...
kortom, ten overstaan van René wimpelde Toontje Janneke af, met de vaststelling, dat ze 'te oud was'. dat was natuurlijk een diepe belediging voor een vrouw, want ze was nog niet eens 19. al had ze al een kunstgebit...
gelukkig had Janneke nog een vriendin, ook met brommer...
loopt zijn eerste echte blauwtje...
of het nu kwam, omdat zijn meer door de wol geverfde verovering Toontje wat al te schuchter vond - verder dan haar broekje en BH kwam hij niet, en zelf kreeg je hem nauwelijks uit de broek, al kon hij wel waanzinnig lekker zoenen - óf dat ze hem écht aardig vond en hem niet wilde verpesten, Toontje bleef maagdelijk.
Carl daarentegen, liet zich van zijn beste kant zien, ging kort daarop samenwonen met zijn verovering, en verliet het Ortthuis...
de verkering van Toontje bloedde dood. niet lang daarna zag hij in de Til de bewuste dame niet alleen dansen, maar ook kussen met een ander...
Toontje is nooit meer in de Til geweest...
Carl daarentegen, liet zich van zijn beste kant zien, ging kort daarop samenwonen met zijn verovering, en verliet het Ortthuis...
de verkering van Toontje bloedde dood. niet lang daarna zag hij in de Til de bewuste dame niet alleen dansen, maar ook kussen met een ander...
Toontje is nooit meer in de Til geweest...
groeit wat al te snel op...
we hadden Toontje achtergelaten in Leusden, alwaar hij zijn eerste schuchtere scheden op vrijersvoeten heeft beleefd. het gerommel in de dorpskerk, de kroeg ernaast, en de daarop volgende paringsrituelen in De Til, moesten uiteindelijk toch een keer resultaat opleveren. de aanhouder wint...
het verliep geheel langs de te verwachten lijn; Toontje en Carl liepen tegen een dameskoppel aan, dat zich liet beschrijven volgens de regels. het waren twee vriendinnen, allebei voorzien van een brommer, dus 16-plus. ze dronken, rookten, en sloegen de kerk altijd over, om direct naar de dorpskroeg te gaan. helemaal onze types dus, vond Carl...
zoals de wet voorschrijft, was de ene brutaal en wat knapper, en de ander wat meer ingetogen en - het spijt me, dat ik het zeg - nogal lelijk, maar niet onaantrekkelijk. Carl zei direct, lelijke Viking als hij zelf was: "Doe mij die lelijkerd maar, die zijn altijd beter in bed. Die moeten namelijk meer hun best doen..." Toontje was nog zeer groen, dus de onverbiddelijke wijsheid van die woorden, ontging hem volledig. hijzelf, vond die leukerd immers veel leuker...
het kan niet anders, of de betreffende dames hadden ongeveer hetzelfde idee. de wat knappere had ongetwijfeld tegen haar chaperonne - de lelijkerds zijn altijd de chaperonne, dan wel de BOB - gezegd: "Neem jij die lelijke Viking maar... Dat leukerdje llijkt me nog maagd... Als het maar geen homo's zijn..." En aldus werden de dames het eens...
de onderhandelingen verliepen dan ook uiterst vlot, en voor we het wisten waren we een heus gevaar op de dansvloer. er werd niet alleen uiterst verdienstelijk gedanst - Toontje had ook nog de beste danseres van de twee aan de haak - maar mede dankzij de inbreng van Carl die bij gebrek aan danstalent maar gelijk aan het zoenen sloeg - kwam het ook al snel tot de wat meer amoureuze uitingen. tijdens de wat langzamere nummers werd er uiteraard geslijpt - kent iemand dat woord nog? - en gekust...
voor het wat steviger werk, kwam al snel de Mof in beeld. deze uitspanning ligt ergens tussen Leusden en Amersfoort, en beschikte over de nodige overdekte duistere plekken, waar al snel het meer serieuze werk werd aangevat. Carl lag al snel horizontaal, Toontje hield het vooralsnog bij mond- en handwerk...
het verliep geheel langs de te verwachten lijn; Toontje en Carl liepen tegen een dameskoppel aan, dat zich liet beschrijven volgens de regels. het waren twee vriendinnen, allebei voorzien van een brommer, dus 16-plus. ze dronken, rookten, en sloegen de kerk altijd over, om direct naar de dorpskroeg te gaan. helemaal onze types dus, vond Carl...
zoals de wet voorschrijft, was de ene brutaal en wat knapper, en de ander wat meer ingetogen en - het spijt me, dat ik het zeg - nogal lelijk, maar niet onaantrekkelijk. Carl zei direct, lelijke Viking als hij zelf was: "Doe mij die lelijkerd maar, die zijn altijd beter in bed. Die moeten namelijk meer hun best doen..." Toontje was nog zeer groen, dus de onverbiddelijke wijsheid van die woorden, ontging hem volledig. hijzelf, vond die leukerd immers veel leuker...
het kan niet anders, of de betreffende dames hadden ongeveer hetzelfde idee. de wat knappere had ongetwijfeld tegen haar chaperonne - de lelijkerds zijn altijd de chaperonne, dan wel de BOB - gezegd: "Neem jij die lelijke Viking maar... Dat leukerdje llijkt me nog maagd... Als het maar geen homo's zijn..." En aldus werden de dames het eens...
de onderhandelingen verliepen dan ook uiterst vlot, en voor we het wisten waren we een heus gevaar op de dansvloer. er werd niet alleen uiterst verdienstelijk gedanst - Toontje had ook nog de beste danseres van de twee aan de haak - maar mede dankzij de inbreng van Carl die bij gebrek aan danstalent maar gelijk aan het zoenen sloeg - kwam het ook al snel tot de wat meer amoureuze uitingen. tijdens de wat langzamere nummers werd er uiteraard geslijpt - kent iemand dat woord nog? - en gekust...
voor het wat steviger werk, kwam al snel de Mof in beeld. deze uitspanning ligt ergens tussen Leusden en Amersfoort, en beschikte over de nodige overdekte duistere plekken, waar al snel het meer serieuze werk werd aangevat. Carl lag al snel horizontaal, Toontje hield het vooralsnog bij mond- en handwerk...
donderdag 4 juli 2013
is geen versierder...
wat al snel duidelijk werd, was dat Toontje beter kon dansen, dan plompverloren op een dame aflopen om haar ten dans te vragen. laat staan haar te verleiden tot verdere ondeugende handelingen. als versierder had Toontje nog veel te leren, zoveel was wel duidelijk. en eigenlijk is dat nog steeds zo, want Toontje is niet echt een womanizer. je kunt er dan wel fris en fruitig uitzien, en beschikken over een bariton die de dames tot in hun broekje kunnen voelen, zonder repertoire kom je gewoonlijk nergens...
gelukkig leed Carl aan dezelfde kwaal, maar dan precies omgekeerd. hij danste inderdaad als een Viking, waaraan alleen nog de strijdknots ontbrak, maar met de dames wist hij wel raad. we waren dan ook een gouden koppel, en hadden over aandacht niet te klagen. het duurde dan ook niet lang, voordat de dames ons achter in de kerk alvast kwamen opzoeken, om er zeker van te zijn dat ze in ons gezelschap naar De Til zouden worden geëscorteerd. soms werd het wat al te bont, en hadden we er maar liefst zes op het sleeptouw. of liever gezegd op het vinkentouw, want dames die onder elkaar dingen naar de gunsten van knappe jonge mannen, kunnen knap lawaaiig zijn...
je zou dus zeggen, dat we goede zaken deden, maar dat viel tegen. er werd volop gedanst en geflirt, en ons balboekje was iedere avond ramvol. hier en daar werd een besmuikte kus op de volle mond gesignaleerd, bij wijze van bedankje voor de gezellige avond, maar daar bleef het vooralsnog bij. de Leusdener Deernen waren maar wat zuinig met hun spullen, om het even plastisch uit te drukken. al snel hadden we door, wat we verkeerd deden...
dat van die kerk, was een gouden greep. maar vandaar rechtstreeks naar De Til was een verkeerde tactiek. naast de kerk zat een dorpskroeg - zoals gewoonlijk - en het werd ons al snel duidelijk dat als we eerst even daar heen gingen, dat we dan de dames konden ontmoeten met een wat lossere moraal. die waren doorgaans ook wat ouder, en meer door de wol geverfd. vermoedelijk kregen deze dames ook meer zakgeld, of hadden zelfs al een baan. het kostte ons wat meer, maar het resultaat was lonend. eerst even wat drankjes erin, en dan verliep de boel een stuk soepeler. drank en vrouwen is en blijft een gouden combinatie...
gelukkig leed Carl aan dezelfde kwaal, maar dan precies omgekeerd. hij danste inderdaad als een Viking, waaraan alleen nog de strijdknots ontbrak, maar met de dames wist hij wel raad. we waren dan ook een gouden koppel, en hadden over aandacht niet te klagen. het duurde dan ook niet lang, voordat de dames ons achter in de kerk alvast kwamen opzoeken, om er zeker van te zijn dat ze in ons gezelschap naar De Til zouden worden geëscorteerd. soms werd het wat al te bont, en hadden we er maar liefst zes op het sleeptouw. of liever gezegd op het vinkentouw, want dames die onder elkaar dingen naar de gunsten van knappe jonge mannen, kunnen knap lawaaiig zijn...
je zou dus zeggen, dat we goede zaken deden, maar dat viel tegen. er werd volop gedanst en geflirt, en ons balboekje was iedere avond ramvol. hier en daar werd een besmuikte kus op de volle mond gesignaleerd, bij wijze van bedankje voor de gezellige avond, maar daar bleef het vooralsnog bij. de Leusdener Deernen waren maar wat zuinig met hun spullen, om het even plastisch uit te drukken. al snel hadden we door, wat we verkeerd deden...
dat van die kerk, was een gouden greep. maar vandaar rechtstreeks naar De Til was een verkeerde tactiek. naast de kerk zat een dorpskroeg - zoals gewoonlijk - en het werd ons al snel duidelijk dat als we eerst even daar heen gingen, dat we dan de dames konden ontmoeten met een wat lossere moraal. die waren doorgaans ook wat ouder, en meer door de wol geverfd. vermoedelijk kregen deze dames ook meer zakgeld, of hadden zelfs al een baan. het kostte ons wat meer, maar het resultaat was lonend. eerst even wat drankjes erin, en dan verliep de boel een stuk soepeler. drank en vrouwen is en blijft een gouden combinatie...
woensdag 3 juli 2013
leert dansen...
het moge als bekend worden verondersteld, dat dansen de rechtopgaande uiting is van een verlangen, dat zich doorgaans liggend afspeelt. je bent immers Homo Erectus, of je bent het niet. en de one-night-stand met Anita smaakte Toontje naar meer. en wat is nu een betere plek om tegen dames aan te schurken dan de dansvloer...
nu had je in die dagen kortweg twee smaken: óf je was blues, óf je was soul. was je van de blues, dan liep je uiteraard in blauwe spijkerstof, rafelige hemden en op gympen. was je soul, dan droeg je belachelijk wijde pijpen, nette fleurige hemden, en schoenen met hoogtevreesverwekkende plateauzolen. en die kocht je dan bij voorkeur bij Manfield, de schoenen dan. was je blues, dan luisterde je naar Deep Purple, Black Sabbath, CCR, en aanverwanten. was je soul, dan luisterde je naar de eindeloze stroom van verzamelde soulmuziek die halverwege de jaren zeventig Europa overspoelde...
nu had Toontje geen uitgesproken voorkeur, want hij luisterde naar alles. maar de bijbehorende outfit gaf de doorslag, naast de dansbaarheid van een en ander. hij had een bruine broek met pijpen van 30 cm wijd, een oranje bloes met ruches, en een paar schoenen van Manfield met zolen van 5 cm dik, en hakken van meer dan 10 cm. het geheel werd gecompleteerd met een lange donkergrijze jas van neppa. de schoenen waren immers al duur genoeg...
aldus uitgedost, ging Toontje voortaan ieder weekend De Til in Leusden onveilig maken. daar was op vrijdag- en zaterdagavond disco voor 16-plussers. samen met Carl, een niet onknappe vale Viking uit Nijmegen, ging hij - zoals dat toen heette - vrouwen versieren. want zo hoorde dat: je ging altijd met zijn tweeën, zodat de dames wat te kiezen hadden. zo deden de dames dat immers ook: er was altijd sprake van een duo, waarbij de één net even iets knapper was dan de ander. bij wijze van contrastverschijnsel. het aparte was dan altijd, dat het minder knappe exemplaar altijd beter kon zoenen...
de Til in Leusden was een typisch jeugdhonk, gevestigd in een gebouw dat in betere dagen dienst had gedaan als school. het bier was aangelengd, en kostte 50 cent. de dansruimte was overduidelijk een klaslokaal, het was kaal en nauwelijks sfeerverhogend. maar daar zag je niks meer van, zodra de boel werd verduisterd, en de discolampen aangingen. dan was het net Studio 54, zoals we wel eens hadden gezien op Rockpalast...
naar goed Veluws gebruik, ging de hut pas open ná de avonddienst van de plaatselijke kerk, een paar honderd meter verderop. Carl en Toontje hadden al snel door, dat dat de plek was, waar de meesten van onze prooien vandaan moesten komen. dames, onderdrukt door het geloof, zijn zoals bekend niet vies van een potje vozen met onduidelijke afloop. dus wat zij deden, is een kwartiertje voor het einde van de dienst achterin de kerk post vatten, om aldus de noodzakelijke zegeningen over zich te laten afroepen...
nu had je in die dagen kortweg twee smaken: óf je was blues, óf je was soul. was je van de blues, dan liep je uiteraard in blauwe spijkerstof, rafelige hemden en op gympen. was je soul, dan droeg je belachelijk wijde pijpen, nette fleurige hemden, en schoenen met hoogtevreesverwekkende plateauzolen. en die kocht je dan bij voorkeur bij Manfield, de schoenen dan. was je blues, dan luisterde je naar Deep Purple, Black Sabbath, CCR, en aanverwanten. was je soul, dan luisterde je naar de eindeloze stroom van verzamelde soulmuziek die halverwege de jaren zeventig Europa overspoelde...
nu had Toontje geen uitgesproken voorkeur, want hij luisterde naar alles. maar de bijbehorende outfit gaf de doorslag, naast de dansbaarheid van een en ander. hij had een bruine broek met pijpen van 30 cm wijd, een oranje bloes met ruches, en een paar schoenen van Manfield met zolen van 5 cm dik, en hakken van meer dan 10 cm. het geheel werd gecompleteerd met een lange donkergrijze jas van neppa. de schoenen waren immers al duur genoeg...
aldus uitgedost, ging Toontje voortaan ieder weekend De Til in Leusden onveilig maken. daar was op vrijdag- en zaterdagavond disco voor 16-plussers. samen met Carl, een niet onknappe vale Viking uit Nijmegen, ging hij - zoals dat toen heette - vrouwen versieren. want zo hoorde dat: je ging altijd met zijn tweeën, zodat de dames wat te kiezen hadden. zo deden de dames dat immers ook: er was altijd sprake van een duo, waarbij de één net even iets knapper was dan de ander. bij wijze van contrastverschijnsel. het aparte was dan altijd, dat het minder knappe exemplaar altijd beter kon zoenen...
de Til in Leusden was een typisch jeugdhonk, gevestigd in een gebouw dat in betere dagen dienst had gedaan als school. het bier was aangelengd, en kostte 50 cent. de dansruimte was overduidelijk een klaslokaal, het was kaal en nauwelijks sfeerverhogend. maar daar zag je niks meer van, zodra de boel werd verduisterd, en de discolampen aangingen. dan was het net Studio 54, zoals we wel eens hadden gezien op Rockpalast...
naar goed Veluws gebruik, ging de hut pas open ná de avonddienst van de plaatselijke kerk, een paar honderd meter verderop. Carl en Toontje hadden al snel door, dat dat de plek was, waar de meesten van onze prooien vandaan moesten komen. dames, onderdrukt door het geloof, zijn zoals bekend niet vies van een potje vozen met onduidelijke afloop. dus wat zij deden, is een kwartiertje voor het einde van de dienst achterin de kerk post vatten, om aldus de noodzakelijke zegeningen over zich te laten afroepen...
Abonneren op:
Posts (Atom)